ΔΙΑΧΥΤΗ ΑΝΑΠΤΥΞΙΑΚΗ ΔΙΑΤΑΡΑΧΗ - ΑΥΤΙΣΜΟΣ

Τι είναι ο Αυτισμός ?

Οι διαταραχές του φάσματος του αυτισμού αποτελούν μια σαφώς αναγνωρίσιμη κλινική οντότητα. Τόσο τα ιδιαίτερα κλινικά συμπτώματα όσο και η χαρακτηριστική πορεία κατά την διάρκεια της ζωής, τις καθιστούν από τις πιο αξιόπιστα διαγνώσιμες διαταραχές στην παιδοψυχιατρική (Ράτερ, 1978). Πρόκειται για  διαταραχές της ανάπτυξης που εμφανίζονται νωρίς στα πρώτα χρόνια της ζωής και διαρκούν ολόκληρη τη ζωή (Φριφ, 1989). Επηρεάζουν τον τρόπο με τον οποίο το άτομο αντιλαμβάνεται και βιώνει το εαυτό του και τον κόσμο, καθώς και τον τρόπο με τον οποίο μαθαίνει.


Τα συμπτώματα αλλάζουν καθώς το άτομο αναπτύσσεται. Η αναπτυξιακή πορεία του ατόμου παρουσιάζει ποιοτική απόκλιση από το φυσιολογικό, εξαιτίας της επίδρασης των βασικών διαταραχών που χαρακτηρίζουν τον αυτισμό. Πρόκειται για διαταραχές οργανικής αιτιολογίας οι οποίες οφείλονται σε δυσλειτουργίες του εγκεφάλου. Συνυπάρχουν σε μεγάλο ποσοστό με διαφορετικής σοβαρότητας νοητική υστέρηση ενώ ένα μικρό  ποσοστό μπορεί να παρουσιάζει υψηλό νοητικό δυναμικό. Διαφέρουν από την νοητική υστέρηση, τις διαταραχές λόγου και άλλες ειδικές αναπτυξιακές διαταραχές. Οι αποκλίσεις της ανάπτυξης και τα συμπεριφορικά συμπτώματα στις διαταραχές του φάσματους του αυτισμού, παρατηρούνται σε πολλούς τομείς, είναι διαφορετικά και δεν είναι απλώς αναπτυξιακή  καθυστέρηση (Βόλκμαρκ, 1999).

Η κλινική εικόνα των παιδιών στο φάσμα του αυτισμού περιλαμβάνει δυσκολίες σε 3 βασικούς τομείς:

α) στην κοινωνική αλληλεπίδραση,
β) στην κοινωνική επικοινωνία και την φαντασία/παιχνίδι,
γ) άκαμπτες επαναληπτικές συμπεριφορές και περιορισμένα ενδιαφέροντα.

Η διαφορετική εκδήλωση των συμπτωμάτων, τόσο στο ίδιο το άτομο (ανάλογα με το αναπτυξιακό στάδιο) όσο και μεταξύ των ατόμων με την διαταραχή, αποτελεί πολύ μεγάλη πρόκληση στην κλινική αξιολόγηση και αντιμετώπιση.

Η βαθιά κατανόηση της ιδιαίτερης φύσης και ποιότητας των συμπτωμάτων και η λεπτομερής αξιολόγηση του τρόπου με τον οποίο εμφανίζονται σε ενα συγκεκριμένο άτομο, έχει καθοριστική σημασία για την παροχή κατάλληλης βοήθειας και θεραπευτικών παρεμβάσεων.
Πρόσφατες έρευνες μας έχουν δείξει ότι σημαντική βελτίωση μπορεί να επιτευχθεί με την ακριβή κατανόηση των βασικών συμπτωμάτων, την κατάλληλη οργάνωση του περιβάλλοντος και την δημιουργία ενός συστηματικού καθημερινού προγράμματος.
Η γνώση και κατανόηση των δυσκολιών του ατόμου από τους σημαντικούς άλλους (γονείς,  δασκάλους, εκπαιδευτές) διευκολύνει την αποκατάσταση και την πορεία της θεραπείας.